Hèhè, eindelijk weer wat verhalen mogelijk! Allereerst willen we iedereen hele fijne Kerstdagen toewensen! Dit hadden we graag op een iets eerder tijdstip gedaan, evenals de verhalen van Taman Negara. Echter, de beloofde Wifi-verbinding in Cameron Highlands was dusdanig slecht dat een constante verbinding niet mogelijk was. Helaas, maar wat in het vat zit verzuurt niet, zegt men. En dus gaan wij jullie de komende dag(en) met wat achterstallige verhalen en foto\'s lastigvallen.....

Dag 12 t/m 15 Taman Negara - WAUW!
20 t/m 23 december

Dag 12 20-12-12 Reizen van Kuala Lumpur naar Taman Negara

Om 6 uur opgestaan, ingepakt en ons klaargemaakt voor het ontbijt om 7 uur. Om 8 uur met de taxi vertrokken naar het Istana Hotel om daar te horen dat we om 8:30 uur vertrekken met een klein busje naar een ander hotel om daar weer over te stappen in een ander klein spiksplinternieuw busje (de stoelen waren zelfs nog in plastic ingepakt...) waar inmiddels al 3 andere passagiers in zaten. Vooraan een negroïde dame uit Ghana en voor ons 2 blonde jonge meiden. Onderweg viel het ons op dat de chauffeur zat te gapen, knikkebollen en veelvuldig over zijn hoofd zat te wrijven. Ons welbekend, vanwege de ervaring met nachtelijke ritten en naar huis rijden vanuit nachtdienstwerk, dat deze jongen zat te vechten tegen de slaap. Na zo\'n anderhalf uur rijden, stopten we gelukkig voor een sanitairstop. Ik stelde de chauffeur voor om bij hem voorin te komen zitten. De Ghanese dame zei direct dat ze hier blij om was, zij had zelf al zoiets willen voorstellen, maar vond dat gek, en daar had ze gelijk in.
De rit ging hierna wat rustiger (Viv: \"Voor Frans wel ja, maar ik zat nog steeds op de achterste bank boven de achterwielen. Nou, bij iedere kuil in de weg zat ik met mijn hoofd tegen het dak! Pffff, blij dat we bij de steiger aankwamen hoor!).

Om 12 uur waren we uiteindelijk in Kuala Tembeling bij de Boat Jetty. Hier eerst de zware koffer en rugzak gestald bij het restaurantje en ons gaan inschrijven voor de boot naar het Resort waar wij ons chalet geboekt hebben. Tevens hier een camera- (5 Ringgit per camera) en entreetickets (1 Ringgit pp) gekocht om het park in te mogen en hier te mogen fotograferen.
Op dat moment kwam ik erachter dat de blonde meiden uit het busje ook Nederlands waren.
Onze boot zou om 12:30 uur gaan vertrekken, dus nog even lekker een chicken curry gegeten in het restaurant. Toen met onze zware bagage alle trappen naar beneden afgesjouwd en door de bootsmannen in de boot laten zetten. Tot onze verbazing moesten wij als enige passagiers in deze enorme lange boot stappen! Deze schitterende boottocht duurde 2 uur (zo\'n 60 km) en onderweg nog mooie plaatjes kunnen schieten met als bijzonder moment het zien van een reuze varaan.

In het Resort aangekomen moesten we onze zware bagage wel 8 trappen op sjouwen. En geloof me dat Viv haar koffer boven aan de trap wel 100 kilo woog... (Viv: \"Tja, WIE neemt er dan ook de helft van de inhoud van zijn kledingkast mee? Zogenaamd om kleding weg te geven, maar inmiddels zijn we zelfs 2 Furama Hotel-badjassen rijker hahaha! En dat sjouwen had dus niet gehoeven, kwamen we later achter, want ze hebben hier een soort van mijnwerkerskarretje die via een rails naar boven en beneden kan, net als bij de Jetty in Kuala Tembeling!\")

We hebben de bagage zolang in het restaurant gestald en zijn ons gaan melden bij de receptie. Hier werden we zeer netjes en vriendelijk ontvangen met een koud handdoekje en een verfrissend sapje. We krijgen bungalow nr 50 en gelukkig werden onze koffers met een golfkarretje ons nagebracht. Nr 50 ligt ongeveer halverwege het Resort en was een stevige wandeling weg van het Park Centre. De kamer was vele malen mooier dan we verwacht hadden en we werden begroet door een aapje dat z\'n koppie even om de dakrand heen stak om te bekijken wat er nu weer voor mensen in het huisje kwamen. Hij besloot toen ook maar even op de balkonrand naast Viv te gaan zitten en eens te bekijken of we ook iets te eten bij ons hadden. Gelukkig was dat niet het geval dus vertrok ie weer via het dak de boom weer in. Absoluut deze apen nooit voeren!

Nadat we het eea uitgepakt en geïnstalleerd hadden, zijn we op ontdekkingstocht gegaan. We hadden in recensies gelezen, en dit klopte ook, dat het eten en drinken heel duur was in het Resort. Maar je kon ook het taxibootje (€ 0,25 = 1 Ringgit) nemen naar de overkant van de rivier, naar Kuala Tahan. Daar kun je wel 5x goedkoper eten en drinken! Wij natuurlijk naar de overkant, om niet alleen te eten en te drinken, maar ook om een activiteit voor Viv te boeken en gelijk ook de boottocht en busrit naar de Cameron Highlands te regelen voor de 23e.

In tegenstelling tot wat we in de recensies hadden gelezen werden we in het Resort (Mutiara Resort) zowel bij de receptie als in het restaurant zeer vriendelijk geholpen. Nou, aan de overkant van de rivier was dit heel anders. Bij God\'s gratie werd je na lange tijd wachten eindelijk geholpen. Wel was het eten idd spotgoedkoop (€ 1,-). En € 0,50 voor een cola.
Tevens moesten we nog 2 uur wachten voordat we eindelijk boot, bus en excursie konden boeken, want er zou pas om 20 uur weer iemand aanwezig zijn van Han Travel.
Tip voor andere reizigers: als je al weet welke activiteiten je wil gaan doen in Taman Negara, dun kun je dit beter alvast regelen bij het kantoortje in Kuala Tembeling, bij de Boat Jetty. En als je verblijft in het Mutiara Resort, boek dan je boot- en bustickets voor de terugweg in het Resort. Het is wel 5 Ringgit (€1,25) duurder, maar het bespaart je wat gesjouw om eerst naar de overkant van de rivier te gaan.

Wel wordt het hier afzien voor mij. Er is overdag en \'s nachts veel ongedierte in de vorm van muggen, mieren en andere soorten insecten en het ergste van alles is dat er geen bier te koop is. Ik ga steeds meer een hekel krijgen aan het Moslimgebeuren. Drie dagen lang. Het resort is wel de enige plek waar dit te koop is, maar ik verdom het om hier de hoofdprijs voor te betalen.

We zijn vroeg gaan (proberen) te slapen. Dit vanwege het feit dat er geen TV en geen internet is. Wauw, wat een prachtige geluiden komen er uit dat oerwoud zeg! \'s Nachts schrik je af en toe wakker van de geluiden. Bijvoorbeeld omdat er apen op het dak neerploffen vanuit de bomen, dan gaan springen en lopen. Of omdat de plaatselijke DJ ImAm om 5:30 uur zijn lied wil brengen....

Dag 13 21-12-12..... Taman Negara

Volgens de Maya-kalender vergaat vandaag de wereld.
Wij staan deze dag gewoon om 8 uur op, nemen een heerlijke douche en gaan op weg naar het restaurant om een armoedige maaltijd te nemen.
Dit laatste hebben wij ook weer uit een recensie vandaan. Nou, wat kon die persoon stom ouwehoeren zeg! Het ontbijt was fantastisch, compleet met omeletjes die vers voor ons gebakken werden.

Na het ontbijt gaat Viv met de 2 Nederlandse meiden de jungle verkennen en ik blijf voor onze chalet op het terras schrijven en lezen. Ook heb ik de was naar de wasserette gebracht en een lekker kopje koffie voor mezelf gemaakt.

Viv is teruggekomen van haar wandeling en vond deze leuk, maar ook zwaar. Ze zei dat het verstandig was dat ik niet mee ben gegaan.
Onze bungalow ligt echt midden in de natuur. Het gevolg is dat er gewoon allerlei regenwoudbewoners langs je huisje komen. Makaken (apen), wilde zwijnen, leguanen, herten, neushoornvogels en de Maleise Tapir kun je zomaar tegenkomen.

We zijn nog even naar de overkant van de rivier gegaan om wat te eten, maar dat is ons zeer slecht bevallen. Allerlei botjes in het eten ipv kippenvlees. Waarschijnlijk hebben we het verkeerde bootrestaurantje genomen?

Later zijn we ons resort helemaal doorgelopen tot aan het einde. Daar begint de trail naar de Canopy Walkway en Teresik Hill, die Viv vanmorgen afgelegd heeft. Hier zijn we een stukje ingelopen en even later linksaf gegaan een ander pad op om weer bij het hotel uit te komen. Dit waren de Swamp en Forest Loop. Deze gaat om een moerasje/waterpoeltje heen. We werden hierbij wel door wat apen achtervolgd, zo te horen aan de boven ons ritselende boomtoppen.

\'s Avonds in ons restaurant nog een Maleisisch ijsdessert (Cendol) genomen. Dat was verrukkelijk. Hierna nog lekker gelezen op ons balkonnetje. Wat een rust!

Verhaal Viv nav de tocht naar Teresik Hill en de Canopy Walkway:

Vanmorgen om 9:30 uur werd ik bij de Resortsteiger opgepikt voor een ochtendwandeling in de bushbush. Hierbij zou ik gaan wandelen over een aantal hoge hangbruggen met geweldig uitzicht. Voor mij met mijn hoogtevrees natuurlijk een geweldige uitdaging! Ik moet er nou toch wel eens een keertje overheen gaan groeien hè! Gelukkig hebben we in april ons huis geschilderd vanuit een hoogwerkertje en heb ik hier zo\'n dag of 5, 6 in doorgebracht. Dus eigenlijk waren die 7 hangbruggen nu gewoon een piece of cake! Met een trapje naar boven, vanaf een platformpje de brug op. Deze bestaat uit een touwenconstructie met geribbelde loopplanken erin (zag eruit als traanplaat) en aan de zijkanten afgezet met netten. Dus alles geeft een veilig gevoel. We konden nu maar 7 bruggen bewandelen omdat de rest afgesloten was voor onderhoud. Nou dat was te zien aan de gaten die erin zaten, brrrr. Het was alleen jammer dat ik het idee kreeg dat deze bruggen er speciaal voor de toeristen waren aangelegd.

Hierna zijn we via hele nette nieuwe trappen en loopsteigers richting de top geklommen van Teresik Hill. Het eerste stukje op de natuurlijke manier gedaan, via de boomwortels in een glibberig pad. Helaas heb ik niet mijn stevige wandelschoenen bij me, maar alleen mijn hardloopschoenen. Tevens was ik gekleed in korte broek, wat geadviseerd werd door het resort. Is niet handig op die natuurlijke paden. Ook had het vanaf \'s morgens vroeg behoorlijk geregend, en er viel nog steeds wat regen het woud in. Dit houdt in dat de bloedzuigers zich zeer actief gaan gedragen, en daar had Vivje nou net geen trek in.
Onderweg naar boven heeft de gids MegaMieren, een hele grote spin en een aantal verschillende boomsoorten laten zien, en zijn we uiteindelijk zwaar bezweet bij het 1e Viewpoint aangekomen. Nadat we wat op adem gekomen waren van de stevige klim, kregen we te horen, dat de top van Teresik Hill zich nog zo\'n 10 a 15 minuten lopen verderop bevond. Moest je alleen via een natuurlijk pad (waar de bloedzuigers op de loer liggen....), niet zo steil, maar wel glibberig.
Dan maar niet naar de top hoor! Ik moet nog 4 weken genieten van de rest van onze reis! En bovendien was het bij het huidige Viewpoint al bewolkt, dus dat vond ik de moeite niet waard. Lekker tussen de zenuwachtige muggen gewacht (ik was kleddernat van de klim met een vochtigheidsgraad van zo\'n 90%), voordat de andere meiden weer terugkwamen van de top. Hierna weer naar beneden gegaan, om weer met het bootje teruggebracht te worden. De rest van de dag verlopen zoals door Frans beschreven.

Dag 14 22-12-12 Taman Negara

Blijkbaar hebben de Maya\'s een foutje gemaakt met hun kalender, want het is vandaag gewoon 22 december geworden! Ik weet niet of er nog Maya\'s bestaan, maar er is dus nog wat werk aan de winkel voor hen!

Wij hebben onszelf vandaag een hele rustige dag beloofd. Dit is niet moeilijk hier, want in tegenstelling tot Singapore en KL, waar iedereen druk loopt te doen met minimaal 2 mobieltjes en een tablet, heeft men hier in het resort geen mobiele telefoons (geen bereik), geen Wifi, geen computers, geen TV en zelfs geen radio. (Viv: \"Maar goed, ze hebben hier in ieder geval zo\'n 5x per dag die DJ die zijn lied door de luidspreker doet. En niet onaardig trouwens. Het klinkt erg vriendelijk, bijna een buddhistische klank erin.\")

Vandaag wordt dus een dag van alleen maar lezen en schrijven.
We hebben weer fantastisch ontbeten. Het is wel leuk in het restaurant. Als je er binnenstapt \'s morgens, \'s middags of \'s avonds, maakt niet uit, ze vragen als eerste: \"Your roomnumber Sir?\". Als antwoord geef ik dan: \"3399\" van de 109 kamers die ze hier hebben, vervolgens zeg ik dat ik alleen maar even langs kom en kom kijken.

Viv zegt net, terwijl er een leguaan van een halve meter langs loopt en druk bezig is met vliegjes, mugjes en mieren vangen, dat je hier niet eens het oerwoud in hoeft om dieren te spotten.

Rond het middaguur werden we op ons balkonnetje door een stuk of 4 Makaken omsingeld en aangevallen. Alsof ze een overvalscenario hadden afgesproken! We hadden vanmorgen een paar cakejes meegenomen van het ontbijt om deze bij de koffie te nuttigen. Die hadden we dus al opgegeten, maar de cup-papiertjes waar deze dingen in zitten, hadden we nog op tafel liggen, weliswaar tussen een aantal servetten in, maar die snotapen hadden het natuurlijk allang gezien of geroken. Toen ik mijn paraplu ging pakken dook er 1 aap achter me langs op de tafel, tilde het servetje op, haalde de cup-papiertjes met cakeresten ertussenuit, stopte deze in zijn mond en vluchtte weg van het balkon. Even later stonden we allebei met een paraplu in de aanslag te wachten op wat ging gebeuren... (Helaas mensen, DAAR zijn geen foto\'s van!)
Toen ze de paraplu\'s zagen bleven ze ons op 3 meter afstand een tijdje bekijken. Toen er niks meer te halen bleek, en wij in onze verdedigende houding stonden, besloop het Alphamannetje het vrouwtje rechts van hem, greep haar van achteren vast en gaf haar een beurt. WAT een apenstreken!!! En wat hebben wij hierom gelachen zeg! Het vrouwtje werd uiteindelijk boos op het mannetje en vluchtte met veel geblaas en bombarie weg, waarop de rest ook uiteindelijk vertrok. Hèhè, rust weergekeerd.

Hierna hadden wij honger gekregen en zijn in het restaurant een lekkere Nasi Lemak gaan eten. De hotelmanager kwam nog even langs om een praatje te maken en bood ons beide een biertje aan.

\'s Avonds geen honger meer, maar wel trek in een bak koffie. Die in de bungalow was al op, dus zijn we deze in het restaurant wezen drinken. Om een uur of acht, op de terugweg naar ons chalet, kwamen we zomaar langs het wandelpad een Maleise Tapir tegen. Wat een enorm groot dier is dat.

Dag 15 23-12-12 Reizen van Taman Negara naar Cameron Highlands

Vroeg opgestaan, spullen weer ingepakt en genoten van ons ontbijtje. De koffers werden netjes opgehaald uit de bungalow en via de transportlorry naar de Jetty steiger getransporteerd. Eerst met de taxiboot naar Han Travel waar we even later met nog 4 personen in een andere boot gestopt werden. Weer 2 uur lang genieten van de prachtige natuur langs de rivier naar Kuala Tembeling. Onderweg weer waterbuffels gezien, prachtige vogels, een zwemmende varaan en uiteindelijk ook nog een aapje die uit een boom aan het water tevoorschijn kwam. Wat relaxed allemaal!

Het vervolg van de rit wordt jammer genoeg heel wat minder relaxed...
In Kuala Tembeling werden we met nog 7 andere personen samen in een busje gepropt. Ook de Ghanese dame was weer van de partij. Je komt elkaar bij dit soort reizen altijd wel weer een keer tegen. Nou hadden we haar de afgelopen dagen wel regelmatig in ons resort gezien, want ze kon het nl erg goed vinden met onze buurman van nr 51...
Maar goed, wij hadden de pech weer achterin te zitten en werden hobbeldebobbel vervoerd naar Tanah Rata. Na de chauffeur 10 Ringgit aangeboden te hebben, waren we ervan verzekerd dat we bij het Silverstar Hotel in Brinchang afgezet werden. Wat een chaos in het verkeer zeg, en dat nog wel in deze omgeving, waarvan je zou verwachten rust te vinden tussen de theeplantages! Een en al traffic jam. Volgens de chauffeur is dit ieder weekend en met vakantiedagen altijd zo. Nu viert men hier ook Kerstmis, dus gaan we hier de komende dagen zeker nog meer last van ondervinden!

Uiteindelijk aangekomen in het Silverstar Hotel. Wat een enorme ouwe troep! Dit is echt het lelijkste hotel waarin we hebben overnacht! Wat een domper na die heerlijke dagen in Taman Negara. Gelukkig blijven we hier maar 2 nachten. Geboekt via Agoda, maar dit is echt niet Agoda hotelwaardig!

De kamer is vies en er zitten vlooien, de wastafel loopt niet door en het water stroomt aan de achterkant over de vloer. De lakens zijn half opgedekt en daardoor komen je voeten tegen de harde bovendekens. In de kamer hebben we een dubbel en een enkel bed staan. Ik heb het enkel bed afgehaald en opnieuw opgedekt en in dit bed maar gaan slapen. Het is nog steeds moeilijk om in slaap te komen, daar het buitengeluid naar binnen komt, omdat de ramen niet helemaal goed sluiten. Motoren die luid starten en graag willen laten horen dat ze er zijn met even flink gassen voordat ze met bulderend geluid wegrijden, continue toeterende auto\'s en bussen. Vreselijk gewoon! Ik heb dan ook het gevoel dat ik midden op een parkeerplaats van een grote supermarkt in een tentje lig te slapen. Gelukkig is het maar voor 2 nachten.....

To be continued....