Dag 29 Reizen van Kota Kinabalu naar Brunei 6-1-13

Om 6 uur al opgestaan, ingepakt en ons ontbijtje op de kamer genuttigd. Innig afscheid genomen van Shoarma en intussen stond de taxi al voor de deur. Instappen en wegwezen. Onderweg nog wat geld gepind omdat we niet weten of dat we wat tegenkomen als we over 3 dagen op weg gaan naar het Kinabalu National Park.

Aangekomen bij de Jesselton Point Ferry Terminal kunnen we, nadat ik eerst nog mijn paspoort bij de ticketcounter heb laten zien, doorlopen en gaat het instappen erg vlotjes. Het is weer zo\'n snelle speedboat voor 250 passagiers. Na drie uurtjes varen zullen we in Labuan aankomen. De boot is vanbinnen een beetje uitgeleefd. Kapotte stoelen en een televisie met geluid maar zonder beeld. Er is een 1e en 2e klas. Ik zie het verschil niet.

Bij aankomst in Labuan gaan we op zoek naar een hotel om een lekker schoon toilet te vinden. Dat vonden wij in het Aifa Hotel en hier hebben we dan ook nog een ijskoffie gedronken. Het eiland Labuan is Taxfree en zit daardoor vol met allerlei winkeltjes met drank, sigaretten en parfums. Een drukte van jewelste. Mensen in ons vorige resort hadden mij verteld dat als we in Labuan waren, dat we daar dan absoluut bier moesten kopen, daar dit in Brunei onbetaalbaar of zelfs niet te krijgen zou zijn. 8 Blikjes bier gekocht. Dat moet voor ons 2-en voldoende zijn voor de komende dagen.

Teruggekomen bij de Ferry in de lange rij gaan staan. Toen we eindelijk aan de beurt waren om de tickets af te laten scheuren, bleek dat we hier bij de ticketcounter eerst onze eerdere tickets voor 5 RM pp moesten om laten zetten voor een ticket naar Brunei. Ik vlug daarheen gegaan met onze beide paspoorten op zak. Dat bleek een goeie zet te zijn, want men vroeg daar idd om de paspoorten. Hierna gauw weer terug naar Viv en de bagage door de X-raymachine gestuurd. Toen door naar de lange rijen bij de Douane voor een uitreisstempeltje en voor een scanfoto van onze beide wijsvingerafdrukken.

Tijdens de eerste boottocht vanaf KK was het niet zo druk en zaten we lekker ruim, maar de volgende tocht zit de boot afgeladen vol. We gaan aan boord en vinden achterin het benedendek nog een plekje. De ramen zitten boven hoofdhoogte en nu hebben we TV met beeld en ontzettend veel kabaal afkomstig van een of ander showworstel-programma. Viv kan het helemaal niet hebben en zet dan ook vliegensvlug haar koptelefoon met muziek op.
De rest van de reis zal ik iedereen besparen en we zijn dan ook blij dat we aanleggen in Muara, Brunei.
Bij de douane moeten we weer onze paspoorten laten afstempelen en de bagage wéér laten checken door een X-raymachine. Een douanebeambte komt hierna op ons af en vraagt wat we bij ons hebben. \"Liquor?!\" \"Nee\" zeggen wij \"alleen wat bier!\" \"Dat moet u aangeven op een geel formulier!\" Nou Viv, er is weer werk aan de winkel. Viv is van het invullen van de papierwinkel.

Intussen wordt er nogmaals gecontroleerd of we écht maar 8 biertjes bij ons hebben en wordt ons meegedeeld dat je maximaal maar 12 blikjes bier pp mag meenemen het land in. En beperkt sigaretten en sterke drank. In de tussentijd is het gehele gebouw leeg en verlaten.
Buiten gekomen is alles leeg. Geen bus of taxi te bekennen. We gaan eerst maar even geld wisselen. Er staat wel \"closed\" op het raam van het wisselkantoortje, maar toch zitten er 2 mensen. Ze blijken wel gewoon open te zijn en geld wisselen is dus gelukt!

Officieel stond er op ons programma dat wij een taxi moesten nemen naar het busstation in Muara (B$ 5,-) en hiervandaan de bus naar de stad (B$ 1,-) en daar weer een taxi naar het hotel (B$ 10,-). Komen wij op een totaal van B$ 16,-.
Op de parkeerplaats zitten 2 mannetjes, en ja hoor: \"Taxi!\" wordt er geroepen! Dit zijn duidelijk illegale chauffeurs. \"How much?\" vraag ik. B$ 35,- krijgen we als antwoord. \"Nee\" zeg ik, en start met de onderhandeling. Veel gelach en slap gelul later komen we uit op B$ 15,- en beloof ik een liedje te zingen als ie ons meeneemt. Op het moment dat ik begin te zingen zegt en wijst ie (met z\'n duim, zoals ze hier in deze landen allemaal iemand de weg wijzen!): \"OK, go there, I bring you!\" Fijn! Dat is geregeld en komen we na weer ongeveer een half uur aan bij een mooi hotel dat wordt verbouwd. We zijn moe, maar na een verfrissende douche gaan we op pad om de stad te verkennen. Op vragen als \"waar is de binnenstad?\" en \"waar is de bushalte?\" krijgen we geen duidelijk antwoord. Maar dit is niet vreemd, als je het navolgende leest.
Voorbijgangers gaan wij vragen om informatie, maar niemand spreekt hier fatsoenlijk Engels, of weet iets te vertellen over transport en waar de binnenstad is. We stappen in een bus die toevallig aan komt rijden.
We vragen of die bus naar de Nightmarket gaat. \"Yes!\" is het antwoord. En we rijden richting Kampong Gadong. Ook bevinden zich daar 2 hele grote Malls (warenhuizen). Na wat rondgekeken te hebben vinden we een mooi, modern en gezellig uitziend restaurant met heerlijke vruchtendrankjes en lekker eten en zijn we B$ 20,- kwijt en hiermee hebben we nu nog B$ 13,- over. We moeten dan nog wel weer proberen terug te komen in ons hotel, want de bussen in Brunei rijden maar tot 18:30 uur en hierna is er dus geen busvervoer meer en moet je met de taxi of te voet.

In het warenhuis waar we ons op dat moment bevinden is ook een groot luxe 5-sterrenhotel (Rizqun) en vragen we of zij voor ons een taxi kunnen bestellen en wat dat gaat kosten. Standaardprijs hier in de stad is B$ 10,-. Dus dat is duidelijk. We zijn dus vandaag aan Ferry->hotel taxi, eten en taxi ->hotel B$ 50,- kwijt. Brunei is, zoals we weten, duur. Vooral als je de prijzen van Maleisië gewend bent. De portier van het hotel die onze taxi heeft besteld, vertelt ons wat de Sultan van Brunei heeft verordend en hier wordt absoluut naar geluisterd.
Er mag niet gerookt worden op openbare plaatsen en op straat. Dit geldt ook voor alcoholische dranken. Mocht de politie dit zien, dan krijg je een boete van B$ 150,-! Tevens mogen ook de niet-moslims geen drank het land invoeren. Het valt ons dan ook op dat zelfs in de warenhuizen en restaurants geen bier of sigaretten te koop zijn. Wel mag men in bepaalde restaurants roken.
De Sultan van Brunei bepaalt hier alle regels en wetten en het lijkt me dan ook moeilijk om hier te leven. Ik ga wat mensen vragen hoe het leven hier is.
1. Hoe is het leven in Brunei zonder Rock \'n Roll?
2. Hoe komt het dat je in Brunei minder vrouwen met hoofddoeken ziet, terwijl toch 70% van de bevolking islamitisch is?
3. Hoe vind je de beperkingen van alcohol en roken?

De taxichauffeuse heeft ons keurig bij ons hotel afgezet en belooft ons dinsdagmorgen om 7 uur op te halen en naar het busstation aan Jalan Cator te brengen.

To be continued...