Dag 23 Reizen van Penang naar Langkawi 31-12-12

Allereerst wil ik namens Frans en mij iedereen de allerbeste wensen voor een mooi en gezond 2013 meegeven! Maak er wat moois van!
Hoe wij oud en nieuw doorgebracht hebben gaan jullie hier onder allemaal lezen. Na gisteravond mijn pa en ma overdonderd te hebben met een kort telefoontje ben ik weer vol enthousiasme druk aan het typen gegaan om het verhaal van de 31e, gisteravond nog online te krijgen. Alleen jammer dat de internetverbinding het daarna liet afweten! Maar goed, we hebben nu net lekker ontbeten en een ligstoel in beslag genomen aan het fantastische zwembad dichtbij de router in de buurt, dus moet het zo wel gaan lukken. Ik ga ook weer verder met het toevoegen van wat foto\'s, maar dat valt hier ook niet mee om dit voor elkaar te krijgen.
Dan ga ik hieronder weer verder met Frans zijn verslag.

Dag 23 Reizen van Penang naar Langkawi 31-12-12

Zoals beschreven in het verslag van Dag 22, op weg gegaan met de taxi naar de boot die ons brengt naar Langkawi. Schandalig wat zo\'n taxichauffeur rekent om ons met een taxibusje van de ene naar de andere kant van de stad te brengen! € 4,- is schandalig! (weinig..)

De boot is een lange en smalle speedboat met 2 verdiepingen en wij moeten dan ook bij de start en bij het aanmeren benedendeks verblijven. Tussentijds mogen we op het bovendek, wat een open ruimte is, kijken en verblijven. Het is hier buiten in de wind warmer dan beneden waar de airco op volle toeren draait. Dat lijkt wel een vrieskast.

Eenmaal aangekomen bij de haven van Kuah in Langkawi, gaan we eens rustig rondkijken hoe we in ons hotel moeten komen. Er komt een ouder mannetje naar ons toegelopen die ons aanbied om ons naar het hotel te brengen voor 24 RM (= € 6,-). De afstand is zo\'n 20 km. Wat een afzetterij hè?! Ik zou 124 RM gerekend hebben! Maar goed, we zijn keurig voor de deur van ons hotel afgezet (zo een met zo\'n oprijlaan...).

Na het inchecken gaan we onze kamer bekijken. Dan blijkt dat ze een administratiefout gemaakt hebben en krijgen we een kamer met 2 Queensize bedden en ontbijtvouchers voor 4 ontbijtjes per dag. Erg lekker hoor dat toast met een gebakken eitje, maar er zitten wel grenzen aan natuurlijk! Op het moment dat wij bij de receptie aangeven dat wij maar met z\'n 2-en zijn, krijgen we te horen dat dat bij de kamer hoort (= 4-persoonskamer, dus gewoon 4 ontbijtjes!). Dat wordt dooreten dus!
Tevens vernemen we dat wij nu ineens NIET zijn uitgenodigd voor het Galadiner! Later krijgen we te horen dat ook het Happy Hour vandaag niet van toepassing is, terwijl dit wel middels een flyer op de kamer wordt aangegeven. Maar goed, niet getreurd, we gaan voor de kleintjes en spekken hiermee de plaatselijke supermarkt! Hier kost bijv. een biertje € 0,50. Dat betekent dat onze koelkast snel gevuld is! Ook lekkere koekjes en Coronabiertjes voor Viv gehaald.

Ik zal proberen de indeling van het hotel te beschrijven. Enorme hal met een receptie rechts en rechtdoor uitzicht op de waterglijbanen, rechts en links in het midden achterin de lobbyhal van die Dynasty-trappen die naar beneden naar het grootste zwembad van Langkawi leiden. Naar links en rechts hiervandaan een langgerekt zwembad, met hier in het midden een waterval met aan beide zijden een waterglijbaan. (Hmmm, ouderwetse wet t-shirt races...?) Helemaal aan het einde links kun je met een rubberbootje over een riviertje varen (het is ons nog niet duidelijk of dit nou ook zo\'n stroomversnelling is...) en rechts daarvan ligt een golfslagbad. Dan het grote zwembad (met die glijbanen) met natuurlijk een poolbar. Dan gaat het bad naar rechts in etappes verder naar een dieper bad en uiteindelijk helemaal rechts weer naar een ondiep bad. Dit is een heerlijk rustig gedeelte. Hier kijken wij met ons balkonnetje ook op uit. Eindelijk rust gevonden.

Over de kamer kan ik vertellen dat de 2 grote bedden heerlijk lekker liggen en volgens Viv ook lekker springen (die heeft zojuist ook oudhollands trampolinespringen uitgeprobeerd, toen we de bedden eenmaal tegen elkaar aan geschoven hadden!). Ze zijn ook erg hoog (helaas is er niet een ladder in de kamer te vinden!), maar goed we hebben nu dus een Mega Kingsize bed voorzien van wel 8 kussens, dus we kunnen ook nog wel een kussengevecht gaan houden, hahaha! Verder is onze kamer natuurlijk voorzien van een koelkast, die nu dus lekker vol staat en nog een ruime nette lichte badkamer met marmeren tegels en voorzien van een stortdouche (alleen de waterdruk laat het helaas afweten).

Na ons geïnstalleerd te hebben gaan we door de stromende regen op onderzoek uit. We lopen eerst naar het strand en ontdekken een gloednieuwe keurig uitziende strandtent met heerlijk relaxte loungemuziek. De eigenaresse nodigt ons uit om oudejaarsavond bij hun te komen vieren. Wel moeten we dan minimaal 100 RM (€ 25,-) betalen en krijgen hiervoor een fles champagne (Australische mousserende wijn) en wat tapas hapjes. We hebben dit vriendelijk afgeslagen en zijn verder gaan wandelen. Bij een restaurantje verder terug zijn we neergestreken om onze lunch te gebruiken. Als eerste een lekker biertje en een cola besteld en daarna de kaart bekeken. Viv zei dat zij niks bijzonders op de kaart zag staan, maar dat aan de overkant van de straat een restaurant zat wat wel lekkere dingen op de menuwand had staan. Wij afgerekend en even een stuk de zijstraat ingelopen om daarna bij het betreffende restaurantje neer te strijken. Hadden zij weer wel lekker eten, maar mochten ze geen bier verkopen omdat zij van islamitische afkomst zijn!
Na het eten nog wat boodschappen gedaan en teruggegaan naar het hotel, waar we even later bij de poolbar samen nog een biertje genomen hebben in het Happy Hour.
Wat je meestal verwacht met Happy Hour is de verhouding: 2 voor de prijs van 1. Nou deze manager had het personeel opgedragen dat er vandaag geen Happy Hour zou zijn, maar nadat wij hem wilden spreken werd het voor ons, na navraag van de medewerkster, toch goedgekeurd. Yesss, dachten wij! Wat blijkt dit Vrolijke Uurtje in dit hotel nou in te houden? Ja beste mensen, tussen 17 en 19 uur krijg je je biertje voor maar liefst 1 hele Ringgit goedkoper! Is dus € 0,25!
Nou ja, daar heb je hiernaast in de supermarkt natuurlijk al wel weer een half blikje voor, maar toch....

Hierna zijn wij ons lekker gaan optutten voor de avond. Ondanks het feit dat wij geen uitnodiging hadden voor het Galadiner hebben wij ons hier wel op gekleed en zijn gewoon naar binnen gegaan. Viv gekleed in een mooie Thaise Sarong en zag er uit als een Thaise schone (waar en wanneer heb ik dat toch eerder gezien....?) en ik had voor deze gelegenheid mijn Indiase gewaad (Jilebba) aangetrokken en zag eruit als een Sjeik uit Arabië.

Met mijn fotocamera in de aanslag, ben ik volop gaan fotograferen. In het restaurant, bij de diverse BBQ\'s buiten naast het zwembad, noem maar op. Intussen allerlei lekkere hapjes voor Viv meegenomen. Viv zei natuurlijk: \"Dat kun je toch niet maken!\", maar niemand vroeg ons iets en even later kwamen ze ons zelfs allerlei hapjes aanbieden. De € 42,50 (170 RM) pp die we eigenlijk hiervoor hadden moeten betalen, was het diner niet waard. Ondanks de vele lekkere sateetjes en het schaap aan het spit.
Tussendoor zijn we toch nog even wezen kijken bij die nieuwe loungetent (Sugar) aan het strand (200m lopen). Het was er comfortabeler zitten met de muziek niet zo oorverdovend hard als in het hotel, maar het was er toch ook niet zo gezellig als bij Aseania, dus zijn we na 1 drankje weer teruggegaan.

Onze jaarwisseling hebben wij met een biertje, Viv whisky, en met vuurwerk gevierd. Dit werd vanaf het dakterras de lucht in geschoten, wat een gaaf gezicht was. Grappig dat dit voor ons nu 7 uur eerder plaatsvond dan in Nederland.
1 van de horecamedewerkers ging om ongeveer 3 minuten voor 12 uur van zijn stokkie. Wat een beroerd moment is dat zeg! Alles gaat verder gewoon door, de liveshow tot aan de Countdown, dan de Countdown zelf (laatste 10 sec van het jaar) en dan de harde knallen en het geknetter van het vuurwerk. Heel vervelend als je net knock out bent geweest. Trouwens helemaal vervelend om zo het nieuwe jaar te moeten beginnen...

Maar goed, wij waren in ieder geval helemaal heppie de peppie en zijn voldaan en toch lichtelijk in een beetje beschonken toestand afgedropen...

Wordt weer vervolgd...

Dag 21 en 22 Penang 29 en 30-12-12

Dag 21 Penang 29-12-12

Uurtje of 8 opgestaan en in tegenstelling tot de berichten op internet, gewoon goed ontbeten. Hierna hebben we de bus genomen, omdat deze goed was bevallen en omdat dit eigenlijk vanuit ons hotel de gemakkelijkste vorm van vervoer binnen Georgetown is. Wij zijn op weg gegaan naar de grootste buddhistische tempel van Azië, de Kek Lok Si Tempel.

Zeer indrukwekkend maar wel erg commercieel. Om de tempel te kunnen betreden was er een route langs vele vele vele souvenirwinkeltjes uitgezet om uiteindelijk toegang te krijgen. Binnen in de tempel werd je via bordjes weer geleid naar een schuine kabelbaanlift, maar dan zonder een bovenhangende kabel. Waar vervolgens 4 Ringgit pp voor betaald moest worden tbv onderhoud en renovatie van de tempel. Geen probleem hoor. Met die lift werd je namelijk naar een gedeelte gebracht waar een tientallen metershoog bronzen beeld van godin Guan Yin (Chinese godin van troost en genade) gebouwd is. Schitterend mooi gewoon! En wat een gaaf uitzicht over de stad!

Na ons tempelbezoek weer terug met de bus en deze keer uitgestapt in Little India. Hier in de hete zon en enorme hitte rondgelopen en uiteindelijk een lekker spicy hapje gegeten. Na het eten weer teruggereisd naar het hotel.
In het hotel zit een reisbureautje, waarvan de baas ons vertelde, dat de kosten voor een trip met de speedboat naar Langkawi 60 Ringgit pp voor een enkele reis bedragen. Wij wilden dat graag bij dit bureau boeken, maar toen puntje bij paaltje kwam, zei hij ineens dat we 10 Ringgit extra moesten betalen voor de service! Ik voelde mij zo ontzettend bedrogen voor die malle € 2,50 dat ik hen vertelde dat zij niet te vertrouwen zijn en door de stront konden zakken en ben toen met de bus naar de haven gereden en heb de tickets maar zelf gehaald en 60 Ringgit pp betaald.

Teruggekomen in het hotel zat Viv lekker te verbranden aan het zwembad. Nog even lekker gelezen en toen naar de Chinees (Hainanese Delights) in het hotel om hier waanzinnig lekker te eten. Gebakken kipstukjes in een heerlijk deegjasje met oestersaus en tiger prawns ook in een jasje van deeg met hieroverheen wel 3 BOLLEN gesnipperde knoflook (deze waren echt superlekker!) en witte rijst.
Na het eten nog heel even internetten in de lobby, maar helaas was de verbinding weer erg traag dus haalde dit niets uit.

Dag 22 Penang 30-12-12

Opstaan en ontbijten. We hebben een tafel naast een familie uit Amersfoort. We hebben besloten vandaag de bus te nemen naar Batu Ferringhi, het beroemde witte zandstrand van Penang. De bus was redelijk leeg en in deze rust gingen we 20 km op weg voor de prijs van € 0,70.
Aangekomen bleken we een paar haltes te ver te zijn meegereden en moesten we met een andere bus weer een stukje terug. Uiteindelijk kwamen we bij het HardRock Hotel uit, wat een bijzonder hotel is, maar wel erg druk. Na een tijdje over het strand te zijn gelopen, vallen we bij een strandtentje neer en bestellen wat te drinken. In deze tussentijd schrijf ik dit stukje. Het is wel bewolkt maar toch 35 graden. Af en toe een zonnestraaltje, dus zeeeer verraderlijk weer!

Halverwege de middag, nadat de zon volledig is doorgebroken, gaan we terug naar ons hotel om nog even aan- en Viv in het zwembad te liggen. Ik ga even een middagdutje doen om wat op te laden voor de avond. Na dit schoonheidsslaapje gaan we uit eten aan de overzijde van ons hotel bij restaurant Jemputree. Ons etentje bestond uit een heerlijk bord Nasi Lemak en een Jemputree Special Fried Rice en 4 glazen cola (Islamitisch Restaurant!) voor nog geen € 10,- in totaal.
Hierna weer teruggegaan naar de lobby van het hotel om nog even te internetten.

De lobby zit naast het Chinese restaurant en de eigenaar daarvan komt een praatje maken. Ik stel voor om bij hem een Banana Fritter te bestellen. Dit is gebakken banaan in deeg met daaroverheen wat honing en een bolletje vanille ijs ernaast. Lekker hoor, maar deze kost wel € 1,- per stuk.

Hierna nog een wake-up call geregeld voor morgenvroeg 6:30 uur. Dan kunnen we nog wat inpakken, ontbijten en om 7:30 uur de taxi nemen naar de Jetty. Daar moeten we om 8 uur zijn om uiteindelijk om 8:30 uur te vertrekken naar Langkawi! We zijn benieuwd wat de dag van morgen allemaal gaat brengen. Oudejaarsdag met een galadiner en vuurwerk.....

Wordt vervolgd!

Dag 20 reizen van Pulau Pangkor naar Penang 28-12-12

Dag 20 reizen van Pulau Pangkor naar Penang 28-12-12

Vroeg opgestaan en op ons gemak gaan pakken voor de reis naar Penang. Bij de receptie afgerekend en geen ontbijt genomen, omdat we bedacht hadden dit te gaan doen nadat we met de ferry in Lumut waren aangekomen en eerst onze bustickets naar Butterworth geregeld hadden. En zogezegd zogedaan!
Taxi, boot, ontbijt en wachten op de bus naar Penang. De busrit van Lumut naar Butterworth kostte ons 16,30 Ringgit pp (+/- € 4,-) en duurde 3 uur, wat weer 1 uur langer is dan we verwachtten. Trouwens, nog even terugkomend op de boot. Daar hoefden we vanmorgen geen ticket voor te kopen. Het kaartje wat je in Lumut koopt voor de ferry naar Pangkor, blijkt een retourticket te zijn! Gelukkig vond ik ze nog ergens in een broekzak...

Na de 3 uur durende busrit door het prachtige Aziatische binnenland, stappen we bij het eindstation over op de ferry naar het eiland Penang. Kosten voor deze ferry € 0,30. Eenmaal aangekomen in Georgetown, Penang met onze zware bagage, staat er een enorme rij te wachten voor een taxi. Geen taxi in velden of wegen te bekennen....
Toen ben ik maar wat gaan rondvragen en mij werd verteld dat we beter bus lijn 101 konden nemen. Veel goedkoper en sneller. Nou, dat hebben we geweten! Met onze zware bepakking in een volle bus tijdens de middagspits. Vonden wij, maar ook de mensen wel erg leuk en de chauffeur zette ons voor de deur van het hotel af, alsof hij een taxi was! De officiële halte was nog zo\'n 100 meter van ons hotel vandaan.

Een drukte van belang bij het inchecken, maar na enig duw- en trekwerk werden wij eindelijk geholpen. We moesten nog wel eerst de kamer betalen. Na dit met onze credit card gedaan te hebben en de betaling accoord was bevonden, vroeg de receptionist of er 100 Ringgit kon worden afgeschreven om te controleren of de credit card wel goed was! We hebben toen zeer moeizaam moeten uitleggen dat hij dat net gedaan had middels de betaling van de kamer. Uiteindelijk de kamer gekregen en deze bleek gewoon te voldoen aan onze verwachtingen.
Het hotel is gebouwd in 1926 in een duidelijke oud Engelse stijl en dit is terug te vinden in de lange gangen met houten klapdeuren. Wij hebben een kamer met balkon op de benedenverdieping, recht tegenover het zwembad.

Nadat we onze spullen gedropt en de kamer gecheckt hadden, zijn we de omgeving gaan verkennen en hebben een stukje verderop bij wat hawkers (aluminium karren/mobiel keukentje waar heerlijk eten bereid wordt) een heerlijke Thaise maaltijd gegeten.

Dag 18 en 19 Pulau Pangkor 26 (Witte Kerst!) en 27-12-12

Dag 18 Pulau Pangkor 26-12-12 Witte Kerst!

Heel, heel lang geslapen in onze nieuwe hotelkamer. Deze ziet er leuk uit met een balkonnetje dat uitzicht biedt op het zwembad en heeft een lekkere douche en een goed bed. Het zwembad is gebouwd in de vorm van een \"Piraten\"-zeilboot.
Na een heerlijk lange nachtrust een lekker ontbijt genuttigd voor de prijs van € 3,-. Het enige minpuntje is dat ik na 2,5 week nog steeds niet ben verbrand. Weinig zon, maar wel +/- 30 graden, drukkend warm.
Ik kan hier op Pangkor wel weer een biertje gaan drinken, ze zijn hier tenminste te krijgen en kosten maar € 1,50 per blikje.

Als eerste beginnen we vandaag met een witte 2e Kerstdag! Dat witte slaat natuurlijk op het parelwitte zandstrand! Beste lezers, dit schrijf ik niet om jullie jaloers te maken. We gaan lekker even op dit prachtige strand zonnen. Niet te lang, want de zon is bloed- en bloedheet! Op het moment dat we al rood beginnen te worden gaan we eerst een verse Orange Juice drinken bij Daddy\'s Café, wat in vele recensies als een zeer goede tent staat aangeschreven met waanzinnig goed en lekker eten.
Het zou in de middag volgens de weersvoorspellingen gaan regenen maar gelukkig blijft dit uit tot in de avond.

Nadat we na enige tijd genoeg hadden van de zon en het tevens ook bewolkt werd hebben we in de middag een taxi genomen naar Kota Belanda oftewel, het Nederlandse Fort.
Dit fort is een enorme toeristische attractie. Het is wel leuk om gezien te hebben als je de boeken van Wilbur Smith hebt gelezen over de piraterij in de Straat van Malakka.

Teruggekomen in ons hotel gaan we nog even zwemmen in het zwembad, waarbij het Viv pijn doet dat ik als eerste in het water lig! Dat gebeurt ook niet vaak, maar het water is heerlijk qua temperatuur.
Het hotel ligt tegen de oerwoudberg van Pangkor aan en dus hebben we weer te maken met allerlei junglebewoners, waaronder wederom apen en de hornbill (neushoornvogel).
Nadat de apen vanmiddag eerst door een Koreaanse familie gevoederd waren, kwam er later 1 onze kant op gerend, om te stoppen bij de afvalbak schuin onder ons balkon. Hij ging rechtop ernaast staan, tilde het deksel op met zijn linkerhand en boog zich over de bak heen. Even later stak hij zijn rechterhand in de bak en trok er een blauw plastic zakje uit. Deze gooide hij achter zich neer (zaten alleen maar lege colablikjes in...) en trok er even later nog zo\'n tasje uit. Hier zat wat interessants in, want deze begon ie met 2 handen open te scheuren, echter hij werd door 1 van de hotelmedewerkers gestoord in zijn bezigheid en ging er als een haas met zijn tasje vandoor.

Voor de avondmaaltijd zijn we weer teruggegaan naar Daddy\'s Café om met de voeten in het zand eindelijk weer van de beroemde Maleise kipsatay met overheerlijke pindasaus te genieten! Het restaurant zat stampvol en er staan zelfs mensen te wachten op een plaatsje. Nadat we uitgegeten zijn gaan we terug naar ons hotel om lekker op ons balkonnetje te zitten.
Na een uurtje begint het te regenen. Nou ja, niet gewoon regen, maar een stortvloed. Nog veel heftiger dan de enorme regenbui laatst in Taman Negara, waar toen het toegangspad naar onze chalet compleet blank stond. Nu stonden alle paden en tuinplantsoenen vol met water. Het water afkomstig uit de regenpijpen spoot eruit alsof zojuist de brandkraan opengedraaid was en het mooiste van alles was het zwembad in de bootvorm. Wij kijken vanaf ons balkon tegen de boeg aan en doordat er een laag water stond van zeker 10 a 15 cm op de paden eromheen, leek het net of de boot voer... Ge-wel-dig!

Wat ik eigenlijk niet had willen opschrijven, maar Viv dringt er op aan om het wel te doen. Tijdens het eten zaten we naar de ondergaande zon boven de zee en Pangkor Laut te kijken. Maar toen het eenmaal donker was heb ik mijn stoel omgekeerd en keek ik het restaurant in. Nu was mij al eerder een mooie blonde dame opgevallen die zeker niet zou misstaan in de Playboy. Toen ik mij had omgedraaid keek ik precies onder haar tafeltje door recht in haar kruis en vertelde ik Viv geheel onschuldig over mijn uitzicht van dat moment. Viv pakte toen demonstratief haar stoel op en ging naast mij zitten. De dame kruiste direct haar benen. Viv\'s reactie: \"Jezus man! Ik zie er niet 1, maar ik zie er wel 3!\" Hier had ik niet van terug en we lagen in een deuk van het lachen!

Dag 19 Pulau Pangkor 27-12-12

We staan op en nemen een ontbijt. Komen er mensen aan ons tafeltje te zitten, bleken dit een stel Amsterdammers te zijn. Even babbelen en toen bleken zij in de kamer onder ons te zitten. Na het ontbijt ontstond er enige beroering en bleek er een slang van zo\'n 1,5 meter op de muur te zitten die op weg was richting onze kamer. Je zal hem toch op je kamer tegenkomen zeg!
Hierna op weg naar Daddy\'s Café aan het parelwitte strand van Coral Bay om weer lekker te zonnen. Als eerste nemen we weer een verse jus d\'orange en gaan dan langzaam verbranden. Het valt mij op dat ik het eerste 1/2 uur niet enorm ben gaan zweten. Maar gelukkig breekt het daarna los en val ik spontaan 5 kilo aan vocht af...

\'s Middags nog even lekker op het balkon zitten lezen en Viv is nadat zij nog wat foto\'s op de blog heeft toegevoegd omstreeks 16:15 uur in de Jacuzzi (in het boegdeel van de zwembadboot) gekropen. Ons was opgevallen dat deze vanaf 16 uur aanging tot een voor ons onduidelijke eindtijd. Heerlijke massagestralen zegt Viv. Perfect voor de onderrug die hier behoorlijk wat te lijden heeft met die harde bedden!

Voor het diner weer aangeschoven bij Daddy\'s Café. Viv bestelt een Malaysian Crab Curry en ik Jumbo Prawns Portuguese Style. Komt er een Noor naar ons tafeltje en vraagt ons of hij bij ons mag komen zitten. Wij kennen de man van onze busreis naar Pangkor en hij is tevens onze buurman in het hotel. Hierna komen er een jongeman -en vrouw naar ons tafeltje, Jong stel Amerikanen die in Korea wonen en werken, en vragen ook of ze ons mogen vergezellen. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd, zeggen we maar! Toevallig had ik eerder vandaag met deze mensen een praatje gemaakt. Heel spontaan vertelden zij dat ze gisteravond ook bij Daddy\'s waren gaan eten. Zij hadden gezien dat wij snel bediend werden (volgens mij hebben wij wel een uur op de satay zitten wachten...!) en dat zij 2 uur hebben moeten wachten op hun eten. Om heel eerlijk te zijn, ben ik ook wel aardig aan het dollen geweest met de bediening en deze vonden het wel een leuke afwisseling. Tot laat nog gezellig nageborreld en toen naar bed om de volgende morgen weer te pakken en verder te reizen naar Penang.

Dag 17 Reizen van Cameron Highlands naar Pulau Pangkor 25-12-12, 1e Kerstdag

Dag 17 Reizen van Cameron Highlands naar Pulau Pangkor 25-12-12, 1e Kerstdag

Na een knap verrotte nacht met veel onderbrekingen (vuurwerk, te korte lakens en dus koude voeten, DJ ImAm tot 2x toe (net als je weer in slaap was gevallen begon ie weeeer! Zal wel met Kerst te maken hebben?!)) expres vroeg opgestaan. Na onze spulletjes weer ingepakt te hebben, zijn we zo snel mogelijk met ons hele hebben en houwen het hotel uitgejouwd en naar de overkant van het parkeerterrein gegaan om weer te ontbijten bij het Indiase tentje in de hoek naast het Rainbow Hotel. Lekkere warme Roti pannenkoek met boter en honing en Viv met boter en suiker.
Hierna tussen de geparkeerde auto\'s doorgelopen naar de taxistandplaats.

Ons taxichauffeurtje bracht ons vanmorgen naar de opstaphalte voor de reis met de bus en de ferry naar het eiland Pangkor. Hem gisteren hiervoor 5 Ringgit (= € 1,25) beloofd en deze topper afkomstig uit Tanah Rata stond er gewoon op het afgesproken tijdstip (7:45 uur) op de afgesproken plaats!
Eerst met de bus naar Ipoh voor de prijs van 18 Ringgit pp (= € 4,50) en na 1,5 uur wachten op een druk busstation met veel schreeuwende kaartjes verkopers weer verder met een zeer luxe bus met fauteuils naar Lumut voor 8 Ringgit pp (= € 2,-). De chauffeur van deze bus hield er naar onze bescheiden mening nog een eigen dienstregeling op na. Eerst ging hij na vertrek vanaf het busstation zijn vrouw thuis ophalen. Die kwam net onder de douche vandaan en moest nog uitgebreid haren kammen en samenbinden toen ze had plaatsgenomen. Hierna kwam het make up-tasje tevoorschijn voor nog meer opknapwerk. Na ongeveer 1 a 1,5 uur gereden te hebben gingen de eerste mensen (locals) ergens in een klein plaatsje de bus uit. Hiervoor kwamen er meerdere mensen weer voor terug. Zodra zij hadden plaatsgenomen, kwam de vrouw uit haar stoel en ging afrekenen met ze. Dit ritueel deed zich nog zo\'n 5x voor, voordat wij uiteindelijk na 2 uur en een kwartier bij het eindbusstation in Lumut uitkwamen. Het was inmiddels 14:15 uur. De Ferry Terminal bevindt zich op zo\'n kleine 100 meter bij het busstation vandaan. Daar aangekomen bleek deze al om 14:30 uur te vertrekken. Gauw kaartjes gekocht voor 10 Ringgit pp (= € 2,50) en aangesloten in de rij. Bij de 2e stop eruit stappen, zei men.
Aangekomen op Pangkor Island moesten we nog met de taxi naar het hotel gebracht worden aan de Westkant van het eiland. Deze rit kost hier standaard 15 Ringgit, maar doordat er nog iemand (een alleenreizende Noor) naar hetzelfde hotel reisde, hebben we de kosten verdeeld en kwamen we dus op € 1,25 pp (5 Ringgit). Wow, maar € 10,87 pp kwijt voor een totaalafstand van zo\'n 200 km, van Brinchang naar Pangkor. Dat zijn nog eens openbaar vervoersprijzen!

Omstreeks 16 uur uiteindelijk aangekomen in het Anjungan Beach Resort. Beiden vreselijk moe. Spullen neergezet en direct de strandweg gaan verkennen op zoek naar een goed uitziend eettentje voor een lekkere maaltijd. Het ontbijt was tenslotte het enige wat we tot nu toe gegeten hadden!
Conclusie: deze dag was een vreselijk zware reisdag, maar we komen weer in de bewoonde wereld. Ik bedoel hiermee dat we op islamitische wijze moesten leven. In tegenstelling tot wat we gewend zijn in Thailand, zijn de Maleiers vaak onvriendelijk en kijken dan ook chagrijnig.
Maar goed, we beschikken nu weer over een internetverbinding tussen 8 en 20 uur, alleen in de hotellobby. Dus we zullen ons best doen om alles op de site weer bij te werken.
Op naar dag 18, wat vast een heerlijke dag gaat worden.... Zon, zee, strand, niksen.....???
To be continued..

Dag 16 Cameron Highlands

Dag 16 Cameron Highlands 24-12-12

5 Uur. Ik word weer eens wakker van de plaatselijke DJ ImAm. Vannacht al eerder wakker geworden van allerlei auto alarmen op de parkeerplaats voor de deur.

Maar goed, we staan op en echt, voor je lol ga je hier niet douchen. En met koud water je scheren is dus ook geen succes! Zo goed en zo kwaad als het ging hebben we ons redelijk opgeknapt en zijn naar de overkant van het parkeerterrein gelopen. Hier zit een Indiaas tentje, Restoran Sri Sentosa, dat een vreemd ontbijtmenu heeft. Wat ik nou precies gegeten heb, weet ik nog steeds niet, maar het smaakte wel lekker. (Zie foto)
Viv heeft een bananenrotipannenkoek met honing genomen en die smaakte heerlijk zei ze.
We hebben maar besloten om een taxi te nemen (25 Ringgit per uur afgesproken) om de theeplantage te bezoeken en hierna de prachtige buddhistische tempel van Brinchang.
Viel niet mee om bij de theeplantage te komen vanwege de enorme verkeersdrukte. Heeft ongeveer 1,5 uur geduurd voor we daar waren. Schitterende magnifieke vergezichten die plantages. Helaas was de fabriek vandaag gesloten voor werkzaamheden (dat is iedere maandag lazen we later in een boekje!) maar konden we deze wel bezichtigen. We hadden hier nog wel een kopje thee willen drinken met onze aardige taxichauffeur, maar het was zo\'n ontzettend gekkenhuis met grote groepen mensen met nog grotere hordes kleine jengelende kinderen, dat wij dit geen geschikte plek vonden voor een rustmoment.

Hierna hebben wij ons naar de buddhistische tempel laten brengen. Wat een schitterende tempel!
De omgeving hier staat bekend om de thee, maar in het bijzonder blijkbaar ook de aardbeien. Daar wordt je hier zowat mee doodgegooid in allerlei vormen. Je kan het zo gek niet bedenken; aardbeiensate met chocoladesaus, hoedjes, kussens, paraplu\'s, oorwarmers, knuffelaardbeien, opblaasbare aardbeien, etc, etc, etc.... Verzin maar iets en je kunt het hier vinden!
In de middag zijn we naar Tanah Rata gegaan om wat winkeltjes te kijken en lekker te eten. Veel plezieriger plaatsje dan Brinchang.
Aan het eind van de middag bracht onze taxichauffeur ons weer terug naar het hotel in Brinchang. Even lekker opknappen, voorzover mogelijk in dit smerige hotel, en dan op zoek naar een restaurant.

Voor deze avond hadden we een speciaal Kerstdiner in gedachten en we eindigden dan ook 2 deuren bij ons hotel vandaan in een Chinese tent, alwaar we Steamboat zijn gaan eten.
Dit is een grote pan met soep, die de basis vormt voor het eten. De smaak hiervan mag je zelf uitkiezen en wij kozen voor lekker spicy, Tom Yam-smaak.
De pan wordt verwarmd met steenkolen en bovenop de pan zit een lange pijp voor het afvoeren van de rook. In de soep stoppen wij mie(hoen), eieren, garnalen, vlees, vis, kip en allerlei groenten. Voor 2 personen kostte dit 32 Ringgit (= € 8,-) en is een absolute aanrader. We hebben heerlijk lang getafeld en genoten. Gelukkig onze laatste avond in dit verschrikkelijke hotel.
Midden in de nacht, om 0:20 uur om precies te zijn, worden we opgeschrikt door enorm vuurwerklawaai. 1e Kerstdag wordt ingeluid door de Chinese bevolking. Waarschijnlijk worden hiermee de kwade geesten verjaagd ofzo? Die Viv, in plaats van dat ze boos wordt, begint ze keihard te lachen en ligt de eerstkomende 10 minuten compleet in een deuk.....

Dag 12 t/m 15 Taman Negara - WAUW!!!

Hèhè, eindelijk weer wat verhalen mogelijk! Allereerst willen we iedereen hele fijne Kerstdagen toewensen! Dit hadden we graag op een iets eerder tijdstip gedaan, evenals de verhalen van Taman Negara. Echter, de beloofde Wifi-verbinding in Cameron Highlands was dusdanig slecht dat een constante verbinding niet mogelijk was. Helaas, maar wat in het vat zit verzuurt niet, zegt men. En dus gaan wij jullie de komende dag(en) met wat achterstallige verhalen en foto\'s lastigvallen.....

Dag 12 t/m 15 Taman Negara - WAUW!
20 t/m 23 december

Dag 12 20-12-12 Reizen van Kuala Lumpur naar Taman Negara

Om 6 uur opgestaan, ingepakt en ons klaargemaakt voor het ontbijt om 7 uur. Om 8 uur met de taxi vertrokken naar het Istana Hotel om daar te horen dat we om 8:30 uur vertrekken met een klein busje naar een ander hotel om daar weer over te stappen in een ander klein spiksplinternieuw busje (de stoelen waren zelfs nog in plastic ingepakt...) waar inmiddels al 3 andere passagiers in zaten. Vooraan een negroïde dame uit Ghana en voor ons 2 blonde jonge meiden. Onderweg viel het ons op dat de chauffeur zat te gapen, knikkebollen en veelvuldig over zijn hoofd zat te wrijven. Ons welbekend, vanwege de ervaring met nachtelijke ritten en naar huis rijden vanuit nachtdienstwerk, dat deze jongen zat te vechten tegen de slaap. Na zo\'n anderhalf uur rijden, stopten we gelukkig voor een sanitairstop. Ik stelde de chauffeur voor om bij hem voorin te komen zitten. De Ghanese dame zei direct dat ze hier blij om was, zij had zelf al zoiets willen voorstellen, maar vond dat gek, en daar had ze gelijk in.
De rit ging hierna wat rustiger (Viv: \"Voor Frans wel ja, maar ik zat nog steeds op de achterste bank boven de achterwielen. Nou, bij iedere kuil in de weg zat ik met mijn hoofd tegen het dak! Pffff, blij dat we bij de steiger aankwamen hoor!).

Om 12 uur waren we uiteindelijk in Kuala Tembeling bij de Boat Jetty. Hier eerst de zware koffer en rugzak gestald bij het restaurantje en ons gaan inschrijven voor de boot naar het Resort waar wij ons chalet geboekt hebben. Tevens hier een camera- (5 Ringgit per camera) en entreetickets (1 Ringgit pp) gekocht om het park in te mogen en hier te mogen fotograferen.
Op dat moment kwam ik erachter dat de blonde meiden uit het busje ook Nederlands waren.
Onze boot zou om 12:30 uur gaan vertrekken, dus nog even lekker een chicken curry gegeten in het restaurant. Toen met onze zware bagage alle trappen naar beneden afgesjouwd en door de bootsmannen in de boot laten zetten. Tot onze verbazing moesten wij als enige passagiers in deze enorme lange boot stappen! Deze schitterende boottocht duurde 2 uur (zo\'n 60 km) en onderweg nog mooie plaatjes kunnen schieten met als bijzonder moment het zien van een reuze varaan.

In het Resort aangekomen moesten we onze zware bagage wel 8 trappen op sjouwen. En geloof me dat Viv haar koffer boven aan de trap wel 100 kilo woog... (Viv: \"Tja, WIE neemt er dan ook de helft van de inhoud van zijn kledingkast mee? Zogenaamd om kleding weg te geven, maar inmiddels zijn we zelfs 2 Furama Hotel-badjassen rijker hahaha! En dat sjouwen had dus niet gehoeven, kwamen we later achter, want ze hebben hier een soort van mijnwerkerskarretje die via een rails naar boven en beneden kan, net als bij de Jetty in Kuala Tembeling!\")

We hebben de bagage zolang in het restaurant gestald en zijn ons gaan melden bij de receptie. Hier werden we zeer netjes en vriendelijk ontvangen met een koud handdoekje en een verfrissend sapje. We krijgen bungalow nr 50 en gelukkig werden onze koffers met een golfkarretje ons nagebracht. Nr 50 ligt ongeveer halverwege het Resort en was een stevige wandeling weg van het Park Centre. De kamer was vele malen mooier dan we verwacht hadden en we werden begroet door een aapje dat z\'n koppie even om de dakrand heen stak om te bekijken wat er nu weer voor mensen in het huisje kwamen. Hij besloot toen ook maar even op de balkonrand naast Viv te gaan zitten en eens te bekijken of we ook iets te eten bij ons hadden. Gelukkig was dat niet het geval dus vertrok ie weer via het dak de boom weer in. Absoluut deze apen nooit voeren!

Nadat we het eea uitgepakt en geïnstalleerd hadden, zijn we op ontdekkingstocht gegaan. We hadden in recensies gelezen, en dit klopte ook, dat het eten en drinken heel duur was in het Resort. Maar je kon ook het taxibootje (€ 0,25 = 1 Ringgit) nemen naar de overkant van de rivier, naar Kuala Tahan. Daar kun je wel 5x goedkoper eten en drinken! Wij natuurlijk naar de overkant, om niet alleen te eten en te drinken, maar ook om een activiteit voor Viv te boeken en gelijk ook de boottocht en busrit naar de Cameron Highlands te regelen voor de 23e.

In tegenstelling tot wat we in de recensies hadden gelezen werden we in het Resort (Mutiara Resort) zowel bij de receptie als in het restaurant zeer vriendelijk geholpen. Nou, aan de overkant van de rivier was dit heel anders. Bij God\'s gratie werd je na lange tijd wachten eindelijk geholpen. Wel was het eten idd spotgoedkoop (€ 1,-). En € 0,50 voor een cola.
Tevens moesten we nog 2 uur wachten voordat we eindelijk boot, bus en excursie konden boeken, want er zou pas om 20 uur weer iemand aanwezig zijn van Han Travel.
Tip voor andere reizigers: als je al weet welke activiteiten je wil gaan doen in Taman Negara, dun kun je dit beter alvast regelen bij het kantoortje in Kuala Tembeling, bij de Boat Jetty. En als je verblijft in het Mutiara Resort, boek dan je boot- en bustickets voor de terugweg in het Resort. Het is wel 5 Ringgit (€1,25) duurder, maar het bespaart je wat gesjouw om eerst naar de overkant van de rivier te gaan.

Wel wordt het hier afzien voor mij. Er is overdag en \'s nachts veel ongedierte in de vorm van muggen, mieren en andere soorten insecten en het ergste van alles is dat er geen bier te koop is. Ik ga steeds meer een hekel krijgen aan het Moslimgebeuren. Drie dagen lang. Het resort is wel de enige plek waar dit te koop is, maar ik verdom het om hier de hoofdprijs voor te betalen.

We zijn vroeg gaan (proberen) te slapen. Dit vanwege het feit dat er geen TV en geen internet is. Wauw, wat een prachtige geluiden komen er uit dat oerwoud zeg! \'s Nachts schrik je af en toe wakker van de geluiden. Bijvoorbeeld omdat er apen op het dak neerploffen vanuit de bomen, dan gaan springen en lopen. Of omdat de plaatselijke DJ ImAm om 5:30 uur zijn lied wil brengen....

Dag 13 21-12-12..... Taman Negara

Volgens de Maya-kalender vergaat vandaag de wereld.
Wij staan deze dag gewoon om 8 uur op, nemen een heerlijke douche en gaan op weg naar het restaurant om een armoedige maaltijd te nemen.
Dit laatste hebben wij ook weer uit een recensie vandaan. Nou, wat kon die persoon stom ouwehoeren zeg! Het ontbijt was fantastisch, compleet met omeletjes die vers voor ons gebakken werden.

Na het ontbijt gaat Viv met de 2 Nederlandse meiden de jungle verkennen en ik blijf voor onze chalet op het terras schrijven en lezen. Ook heb ik de was naar de wasserette gebracht en een lekker kopje koffie voor mezelf gemaakt.

Viv is teruggekomen van haar wandeling en vond deze leuk, maar ook zwaar. Ze zei dat het verstandig was dat ik niet mee ben gegaan.
Onze bungalow ligt echt midden in de natuur. Het gevolg is dat er gewoon allerlei regenwoudbewoners langs je huisje komen. Makaken (apen), wilde zwijnen, leguanen, herten, neushoornvogels en de Maleise Tapir kun je zomaar tegenkomen.

We zijn nog even naar de overkant van de rivier gegaan om wat te eten, maar dat is ons zeer slecht bevallen. Allerlei botjes in het eten ipv kippenvlees. Waarschijnlijk hebben we het verkeerde bootrestaurantje genomen?

Later zijn we ons resort helemaal doorgelopen tot aan het einde. Daar begint de trail naar de Canopy Walkway en Teresik Hill, die Viv vanmorgen afgelegd heeft. Hier zijn we een stukje ingelopen en even later linksaf gegaan een ander pad op om weer bij het hotel uit te komen. Dit waren de Swamp en Forest Loop. Deze gaat om een moerasje/waterpoeltje heen. We werden hierbij wel door wat apen achtervolgd, zo te horen aan de boven ons ritselende boomtoppen.

\'s Avonds in ons restaurant nog een Maleisisch ijsdessert (Cendol) genomen. Dat was verrukkelijk. Hierna nog lekker gelezen op ons balkonnetje. Wat een rust!

Verhaal Viv nav de tocht naar Teresik Hill en de Canopy Walkway:

Vanmorgen om 9:30 uur werd ik bij de Resortsteiger opgepikt voor een ochtendwandeling in de bushbush. Hierbij zou ik gaan wandelen over een aantal hoge hangbruggen met geweldig uitzicht. Voor mij met mijn hoogtevrees natuurlijk een geweldige uitdaging! Ik moet er nou toch wel eens een keertje overheen gaan groeien hè! Gelukkig hebben we in april ons huis geschilderd vanuit een hoogwerkertje en heb ik hier zo\'n dag of 5, 6 in doorgebracht. Dus eigenlijk waren die 7 hangbruggen nu gewoon een piece of cake! Met een trapje naar boven, vanaf een platformpje de brug op. Deze bestaat uit een touwenconstructie met geribbelde loopplanken erin (zag eruit als traanplaat) en aan de zijkanten afgezet met netten. Dus alles geeft een veilig gevoel. We konden nu maar 7 bruggen bewandelen omdat de rest afgesloten was voor onderhoud. Nou dat was te zien aan de gaten die erin zaten, brrrr. Het was alleen jammer dat ik het idee kreeg dat deze bruggen er speciaal voor de toeristen waren aangelegd.

Hierna zijn we via hele nette nieuwe trappen en loopsteigers richting de top geklommen van Teresik Hill. Het eerste stukje op de natuurlijke manier gedaan, via de boomwortels in een glibberig pad. Helaas heb ik niet mijn stevige wandelschoenen bij me, maar alleen mijn hardloopschoenen. Tevens was ik gekleed in korte broek, wat geadviseerd werd door het resort. Is niet handig op die natuurlijke paden. Ook had het vanaf \'s morgens vroeg behoorlijk geregend, en er viel nog steeds wat regen het woud in. Dit houdt in dat de bloedzuigers zich zeer actief gaan gedragen, en daar had Vivje nou net geen trek in.
Onderweg naar boven heeft de gids MegaMieren, een hele grote spin en een aantal verschillende boomsoorten laten zien, en zijn we uiteindelijk zwaar bezweet bij het 1e Viewpoint aangekomen. Nadat we wat op adem gekomen waren van de stevige klim, kregen we te horen, dat de top van Teresik Hill zich nog zo\'n 10 a 15 minuten lopen verderop bevond. Moest je alleen via een natuurlijk pad (waar de bloedzuigers op de loer liggen....), niet zo steil, maar wel glibberig.
Dan maar niet naar de top hoor! Ik moet nog 4 weken genieten van de rest van onze reis! En bovendien was het bij het huidige Viewpoint al bewolkt, dus dat vond ik de moeite niet waard. Lekker tussen de zenuwachtige muggen gewacht (ik was kleddernat van de klim met een vochtigheidsgraad van zo\'n 90%), voordat de andere meiden weer terugkwamen van de top. Hierna weer naar beneden gegaan, om weer met het bootje teruggebracht te worden. De rest van de dag verlopen zoals door Frans beschreven.

Dag 14 22-12-12 Taman Negara

Blijkbaar hebben de Maya\'s een foutje gemaakt met hun kalender, want het is vandaag gewoon 22 december geworden! Ik weet niet of er nog Maya\'s bestaan, maar er is dus nog wat werk aan de winkel voor hen!

Wij hebben onszelf vandaag een hele rustige dag beloofd. Dit is niet moeilijk hier, want in tegenstelling tot Singapore en KL, waar iedereen druk loopt te doen met minimaal 2 mobieltjes en een tablet, heeft men hier in het resort geen mobiele telefoons (geen bereik), geen Wifi, geen computers, geen TV en zelfs geen radio. (Viv: \"Maar goed, ze hebben hier in ieder geval zo\'n 5x per dag die DJ die zijn lied door de luidspreker doet. En niet onaardig trouwens. Het klinkt erg vriendelijk, bijna een buddhistische klank erin.\")

Vandaag wordt dus een dag van alleen maar lezen en schrijven.
We hebben weer fantastisch ontbeten. Het is wel leuk in het restaurant. Als je er binnenstapt \'s morgens, \'s middags of \'s avonds, maakt niet uit, ze vragen als eerste: \"Your roomnumber Sir?\". Als antwoord geef ik dan: \"3399\" van de 109 kamers die ze hier hebben, vervolgens zeg ik dat ik alleen maar even langs kom en kom kijken.

Viv zegt net, terwijl er een leguaan van een halve meter langs loopt en druk bezig is met vliegjes, mugjes en mieren vangen, dat je hier niet eens het oerwoud in hoeft om dieren te spotten.

Rond het middaguur werden we op ons balkonnetje door een stuk of 4 Makaken omsingeld en aangevallen. Alsof ze een overvalscenario hadden afgesproken! We hadden vanmorgen een paar cakejes meegenomen van het ontbijt om deze bij de koffie te nuttigen. Die hadden we dus al opgegeten, maar de cup-papiertjes waar deze dingen in zitten, hadden we nog op tafel liggen, weliswaar tussen een aantal servetten in, maar die snotapen hadden het natuurlijk allang gezien of geroken. Toen ik mijn paraplu ging pakken dook er 1 aap achter me langs op de tafel, tilde het servetje op, haalde de cup-papiertjes met cakeresten ertussenuit, stopte deze in zijn mond en vluchtte weg van het balkon. Even later stonden we allebei met een paraplu in de aanslag te wachten op wat ging gebeuren... (Helaas mensen, DAAR zijn geen foto\'s van!)
Toen ze de paraplu\'s zagen bleven ze ons op 3 meter afstand een tijdje bekijken. Toen er niks meer te halen bleek, en wij in onze verdedigende houding stonden, besloop het Alphamannetje het vrouwtje rechts van hem, greep haar van achteren vast en gaf haar een beurt. WAT een apenstreken!!! En wat hebben wij hierom gelachen zeg! Het vrouwtje werd uiteindelijk boos op het mannetje en vluchtte met veel geblaas en bombarie weg, waarop de rest ook uiteindelijk vertrok. Hèhè, rust weergekeerd.

Hierna hadden wij honger gekregen en zijn in het restaurant een lekkere Nasi Lemak gaan eten. De hotelmanager kwam nog even langs om een praatje te maken en bood ons beide een biertje aan.

\'s Avonds geen honger meer, maar wel trek in een bak koffie. Die in de bungalow was al op, dus zijn we deze in het restaurant wezen drinken. Om een uur of acht, op de terugweg naar ons chalet, kwamen we zomaar langs het wandelpad een Maleise Tapir tegen. Wat een enorm groot dier is dat.

Dag 15 23-12-12 Reizen van Taman Negara naar Cameron Highlands

Vroeg opgestaan, spullen weer ingepakt en genoten van ons ontbijtje. De koffers werden netjes opgehaald uit de bungalow en via de transportlorry naar de Jetty steiger getransporteerd. Eerst met de taxiboot naar Han Travel waar we even later met nog 4 personen in een andere boot gestopt werden. Weer 2 uur lang genieten van de prachtige natuur langs de rivier naar Kuala Tembeling. Onderweg weer waterbuffels gezien, prachtige vogels, een zwemmende varaan en uiteindelijk ook nog een aapje die uit een boom aan het water tevoorschijn kwam. Wat relaxed allemaal!

Het vervolg van de rit wordt jammer genoeg heel wat minder relaxed...
In Kuala Tembeling werden we met nog 7 andere personen samen in een busje gepropt. Ook de Ghanese dame was weer van de partij. Je komt elkaar bij dit soort reizen altijd wel weer een keer tegen. Nou hadden we haar de afgelopen dagen wel regelmatig in ons resort gezien, want ze kon het nl erg goed vinden met onze buurman van nr 51...
Maar goed, wij hadden de pech weer achterin te zitten en werden hobbeldebobbel vervoerd naar Tanah Rata. Na de chauffeur 10 Ringgit aangeboden te hebben, waren we ervan verzekerd dat we bij het Silverstar Hotel in Brinchang afgezet werden. Wat een chaos in het verkeer zeg, en dat nog wel in deze omgeving, waarvan je zou verwachten rust te vinden tussen de theeplantages! Een en al traffic jam. Volgens de chauffeur is dit ieder weekend en met vakantiedagen altijd zo. Nu viert men hier ook Kerstmis, dus gaan we hier de komende dagen zeker nog meer last van ondervinden!

Uiteindelijk aangekomen in het Silverstar Hotel. Wat een enorme ouwe troep! Dit is echt het lelijkste hotel waarin we hebben overnacht! Wat een domper na die heerlijke dagen in Taman Negara. Gelukkig blijven we hier maar 2 nachten. Geboekt via Agoda, maar dit is echt niet Agoda hotelwaardig!

De kamer is vies en er zitten vlooien, de wastafel loopt niet door en het water stroomt aan de achterkant over de vloer. De lakens zijn half opgedekt en daardoor komen je voeten tegen de harde bovendekens. In de kamer hebben we een dubbel en een enkel bed staan. Ik heb het enkel bed afgehaald en opnieuw opgedekt en in dit bed maar gaan slapen. Het is nog steeds moeilijk om in slaap te komen, daar het buitengeluid naar binnen komt, omdat de ramen niet helemaal goed sluiten. Motoren die luid starten en graag willen laten horen dat ze er zijn met even flink gassen voordat ze met bulderend geluid wegrijden, continue toeterende auto\'s en bussen. Vreselijk gewoon! Ik heb dan ook het gevoel dat ik midden op een parkeerplaats van een grote supermarkt in een tentje lig te slapen. Gelukkig is het maar voor 2 nachten.....

To be continued....

Dag 11 Kuala Lumpur

Dag 11 Kuala Lumpur (19 dec)

De dag heel rustig begonnen met weer een heerlijk ontbijtje. Ik gewoon toast met een gebakken eitje, maar Viv iets heel speciaals. Oriental Breakfast, Wan Tan Noodle Soup met knalroze mini bapaotjes en vreemde vleesblokjes. Zag er niet uit! (Viv: \"Ik vond het er juist prachtig uitzien! Feestelijk zelfs! En zo smaakte het ook!\")
Toen nog even de was gestreken en naar het zwembad. Viv zwemmen en ik lezen.
Ook maar alvast een taxi geregeld voor morgenochtend, want de bus naar Taman Negara vertrekt vanaf het Istana Hotel.

Vanmiddag de stad in voor een hapje en een drankje, maar eerst wilde Viv nog naar Little India en het Merdeka Square. Little India stelde niks voor. 1 Leuk straatje met een leuke fontein aan het eind en dat was het dan! Geen succes dus.
Hierna op zoek gegaan naar station KL Sentral. Uiteindelijk na veel lopen in de hitte (Ja, het was vandaag wel aardig wat warmer dan voorgaande dagen!), het station gevonden en muntjes gekocht voor de halte Masjid Jamek. De moskee wordt op dit moment gerenoveerd en was niet te bezoeken. Na een omwandeling bij Merdeka Square terecht gekomen. Dit is een cricketveld met een aantal aparte gebouwen eromheen, waaronder het Sultan Abdul Samad building, waarin momenteel het Maleisisch Hooggerechtshof gevestigd is. Toen weer met metro en Monorail doorgereisd naar halte Bukit Bintang om weer in de vlakbij gelegen Jalan Alor een lekkere mixed satay te eten bij hetzelfde tentje als gisteren.
Toen weer teruggegaan naar het hotel door allerlei warme straatjes en steegjes, waar je helaas de stank van de open riolen onder de trottoirs maar blijft ruiken.

Aangekomen in het hotel nog even genoten van allerlei lekkere exotische hapjes in de Executive Lounge. Viv nog een lekkere Sunset cocktail en ik een Heineken erbij, om onze laatste momenten in dit fantastische hotel te vieren.

Het Resort voor de komende dagen in Taman Negara is een Eco-Resort en we verwachten daar geen internetverbinding te hebben, dus zal Viv weer even moeten wachten met de verhalen online te zetten! We zijn reuze benieuwd naar het Mutiara Resort daar. Iemand al eens daar geweest, geef dan nu nog even je reactie op dit weblog. Over 11 uur is de Wifi-verbinding hier over voor ons.